نقش درخت کاری برروی آب و هوا

درختکاری (Arboriculture) کاشت، اداره و مطالعهٔ درختان، درختچه‌ها و ویره‌ها(گیاهانی نخ مانند که توسط سطوح ویا گیاهانی دیگر بالا رفته و رشد می کنند) و دیگر گیاهان چوبی پایا است. درختکاری ، کاری علمی عملی  است.نقش درختکاری بر روی آب و هوا از اهمیت ویزه ایی برخوردار است.

علم درختکاری چگونگی رشد گیاهان را مطالعه کرده  و محیط زیست آنها را در شرایط مختلف بررسی می کند. عمل درختکاری شامل تکنیکهایی مانند انتخاب، کاشت، پرورش، کود دادن،کنترل آفات بیماری‌زا، هرس و شکل دادن است.درخت کاری جز سنت های پسندیده در کشور ماست و پانزده اسفند روز درختکاری نامیده شده است. همچنین هفته منابع طبیعی از  15 تا 22 اسفند برای گرامی‌داشت و یاداوری اهمیت گیاهان تعیین گردیده است.

وقتی صحبت از فواید درختان می شود ، اولین چیزی که به ذهنمان خطور می کند، تولید اکسیژن است.اما این فقط یکی از بی شمار فواید درختان می باشد.اکسیژن به عنوان مهم ترین جزء هوا برای موجودات زنده از اهمیت ویژه ایی برخوردار است، فعالیت هایی که گیاهان برای ساخت اکسیژن  انجام می دهند باعث تاثیرات دیگری نیز در محیط زیست می شود. در این مقالهنقش درختکاری  بر آب و هوا را مورد بررسی قرار می دهیم.

درختان چگونه اکسیژن تولید می کنند؟

تولید اکسیژن اولین نقش درختکاری در آب و هوا می باشد.فرآیند تولید اکسیژن توسط عملی به نام فوتو سنتز شکل می گیرد. درختان انرژی نور خورشید و دی اکسید کربن را به اکسیژن تبدیل می کنند.واژه فتوسنتز یک کلمه یونانی است. واژه  فوتو به معنای نور و واژه سنتز به معنای کنار هم قرار دادن می باشند.

در این فرایند، ابتدا درختان نور خورشید را میگیرند.سپس با کمک نورخورشید گاز دی اکسید کربن را کنار مولکول های آب قرار می دهند که یکی از موادی که بر اثر این فرایند تولید می شود اکسیژن است.در این فرایند ریشه های درختان و گیاهان آب را از زمین جذب کرده و برگ ها نیز نور و دی اکسید کربن را می گیرند، درختان و گیاهان از این مواد اولیه برای تولید چربی، پروتئین و نشاسته که مواد مغذی مورد نیاز خود درخت است استفاده می کند، و درطی این فرآیند اکسیژن اضافی تولید و آزاد می شود. یک درخت بالغ در طول یک سال بیش از 21 کیلوگرم دی اکسید کربن از اتمسفر جذب کرده و اکسیژن آزاد می کند.نقش درختان در تولید اکسیژن اولین نقش درختان در آب و هوا و بهبود شرایط زیست محیطی است.

نقش درختکاری در کاهش آلاینده ها و تاثیر بر بهبود آب و هوا

صنعتی شدن جوامع در سال های اخیر باعث بروز انواع آلودگی شده است.کارخانجات سالیانه حجم زیادی از آلودگی را وارد محیط زیست می کنند.آلودگی خود رو ها نیز مزید بر علت است. مجموع 60 درصد از اکسیژن مصرفی جهان توسط پوشش گیاهی تولید می‌شود.با توجه به فرایند فوتوسنتز که توضیح داده شد،درختان گاز کربنیک حاصل از این آلودگی جامعه صنعتی را جذب کرده و اکسیژن تولید می کنند.

کاهش آلودگی صوتی، جذب گرد و غبار، جذب برخی گازهای شیمیایی و از بین بردن بسیاری از باکتری‌ها، قارچ‌های تک‌سلولی و حشرات مضر از فواید دیگر درختان مناطق جنگلی محسوب می‌شود.با افزایش پوشش های گیاهی این آلودگی ها کاهش می یابند و تاثیر درختکاری بر روی آب و هوا هر چه بیشتر مورد توجه قرار می گیرد.کاهش آلاینده ها توسط درختان همچنین بروز بیماری های تنفسی مانند آسم راکاهش می دهد.طبق تحقیقات دانشگاه کلمبیا در آمریکا هر 340 درخت تا 25% باعث کاهش بیماری آسم می شود.

نقش درختکاری بر آب و هوا با جلوگیری از آسیب به لایه اوزون

با انتشار گاز های گلخانه ایی و به دنبال آن گرم شدن کره زمین ،مواردی همچون خشکسالی ،بروز سیل و طوفان ازبین رفتن گونه های گیاهی و جانوری و فرسایش خاک رخ می دهد.انتشار گاز های گلخانه ای باعث آسیب زدن به لایه اوزون شده و به دنبال آن اشعه های مضر خورشید از جو زمین رد شده و برای سلامت پوست می توانند خطرناک باشند .درختان با نقش خود در تولید اکسیژن و بهبود شرایط کلی آب و هوا و جلوگیری از آسیب به جو زمین می توانند مانع از تابش اشعه های فرابنفش به داخل جو زمین شوند.با این توضیحات درختکاری باعث سلامت پوست شده و از تخریب لایه اوزون نیز جلوگیری می کند.

نقش درختکاری بر روی کیفیت آب

درختان از شدت بارش باران و برخورد آن بر روی زمین کاهش می‌دهند. این کار از جاری شدن سیل جلوگیری می‌کند.  آب باران از طریق شاخه‌ها به تنه و از طریق تنه درخت به زمین نفوذ می‌کند.در چنین شرایطی مقدار زیادی از آب باران در ریشه‌های درختان ذخیره می‌شود. این پدیده از هدر رفتن آب و جریان مستقیم آن به اقیانوس‌ها جلوگیری می‎کند. در این شرایط درختان مثل اسفنج عمل می‌کنند.به این ترتیب که  آن‌ها آب را به‌نوعی تصفیه کرده و آلودگی آن را تا حد زیادی برطرف می‌کنند و به‌صورت آرام در اختیار سفره‌های زیرزمینی قرار می‌دهند. بی‌شک درختان در هنگام بارش یکی از تأمین‌کننده‌های طبیعی آب‌های زیرزمینی هستند.